Jej zdaniem było tak. Matka, wierząca, zamiast opiekować się piątką dzieci przesiadywała w kościele, a ojciec przedsiębiorca prywatny zajmował się tylko biznesem. Wniosek jest prosty. Zaniedbali wychowanie i oto mamy efekt w postaci smętnych zgliszcz. Zaskoczyła mnie ta beztroska w formułowaniu sądów, jak również owo rozumowanie na zasadzie jasna przyczyna-jasny skutek. Skąd się to bierze?Myślę, że stąd, że tak bardzo chcemy widzieć rzeczy czarno-biało. Chcemy wierzyć, że patologiczny czyn może zrodzić się tylko w patologicznej rodzinie, a jeżeli przypadkiem tak nie jest, to sami tę patologię wymyślamy – matka fanatyczna dewotka i opętany żądzą zarobienia pieniądza ojciec. Gdyby bowiem było inaczej, musielibyśmy dopuścić do siebie tę obrazoburczą myśl, że straszne czyny spotykają również porządnych ludzi, takich jak... my. Wtedy jednak zamiast dalej karmić swój „sprawiedliwy” gniew musielibyśmy obudzić w sobie zwykłe ludzkie współczucie. Czy stać nas na to?